Andrzej Grabia Jałbrzykowski (1921-2005) urodził się w majątku Ujazd, zmarł w Buenos Aires. Absolwent IV Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie. W 1939 roku przebywał w Wilnie, gdzie został zatrudniony w charakterze attaché prasowego w Nuncjaturze Apostolskiej w Kownie. W 1940 roku po włączeniu Litwy do Związku Radzieckiego został z niej wydalony. Wyjechał do Włoch, skąd w 1941 r. przez Lizbonę dostał się do Anglii, gdzie zgłosił się ochotniczo do Polskich Sil Zbrojnych. Był oficerem łącznikowym Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza przy jednostkach brytyjskich. Po demobilizacji i trzyletnim pobycie w Unii Południowej Afryki osiadł w Argentynie (1950 r.),gdzie założył własne biuro turystyczne. Współpracował z redakcją „Głosu Polskiego” w Buenos Aires, w którym opublikował wie/e artykułów polemicznych. Byt członkiem Komitetu Redakcyjnego „Materiałów do biografii, genealogii i heraldyki polskiej” (X tomów),założonego w 1962 roku w Paryżu. Ponadto wydał monografię własnej rodziny sięgającą początków XV wieku, opartą na ponad 200 źródłach i około 800 wypisach metrykalnych. W publikacji „Gawędy o krajach i ludziach” Grabia Jałbrzykowski opisał swoje przeżycia w takich krajach jak: Polska, Litwa, Portugalia, Wielka Brytania, Republika Południowej Afryki, Argentyna, Brazylia, Nepal, USA, Islandia, Seszele, Chile
