W tatrzańskiej twórczości Ryszarda Ziemaka zarysowują się bardzo wyraźne znaki w pełni świadomego stosunku do owych założonych zjawisk. Jego Tatry są więc przede wszystkim g ó r a m i i autor mocno akcentuje pełną suwerenność ich górskiego istnienia. Wyraża to między innymi przez całkowitą rezygnację ze sztafażu. W Tatrach Ziemaka nie ma ludzi, choć przecież wiemy, że przewalają się przez nie co roku setki tysięcy turystów.
Źródło: okładka książki