W Księdze Tatr Wtórej kontynuuje Kurek swoją wizję Tatr i Zakopanego ukazaną w pierwszej części Księgi Tatr. Akcja tamtej powieści rozgrywała się w "epoce heroicznej" (1848 do 1910), ta zaś opisuje dzieje miasta pod Giewontem w okresie od 1910 do 1939 (wybuch drigiej wojny światowej).
Rzecz pisana jest w nowej, zgoła odmiennej konwencji literackiej, która łączy faktografię i reportaż z nurtem powieściowej narracji, a nawet z poezją liryczną. Są tu przemieszane różne gatunki prozy, a także listy, cytaty z prasy i inne dokumenty; zaś na stronach zrodzonych z wyobraźni pojawiają się autentyczne postacie tego okresu: Witkacy, Irena Solska, Żeromski, Tetmajer, Kasprowicz, Miciński, Brat Albert (Chmielowski), Orkan, Szymanowski, Bartuś Obrochta, Makuszyński. Może dzięki owemu "materii pomieszaniu" jest właśnie ta książka żywą, ciekawą lekturą.