"Książka Wnuka, będąca wynikiem subiektywnej pasji badawczej i osobistego stosunku autora, zakopiańczyka z urodzenia, do opisywanych tu spraw, jest lekturą zajmującą. Nie zaciążyły na niej pedantyczną erudycją żmudne poszukiwania czasopiśmiennicze i archiwalne, unikalne - i z pietyzmem spisane - relacje ustne. Swoboda narracji, ogromna łatwość i wiedza, z jaką porusza się autor w bliskim mu świecie, wreszcie jego takt wobec bohaterów traktowanej z całym szacunkiem - ale nie bezkrytycznie - legendy pozwalającej przypuszczać, że książka Wnuka zajmie trwałą pozycję w literaturze tatrzańskiej".
Ewa Pieńkowska
