Autor, Rosjanin, był uczestnikiem dwu wypraw przez Atlantyk zorganizowanych przez Thora Heyerdala: na "Ra-1" w 1969r i na "Ra-2" w roku następnym. Wyprawa na papirusowej łodzi miała udowodnić, że ludzie w starożytności mogli pokonywać ocean na takich statkach, a więc że przenikanie kultur było możliwe.
Prowadzony przez Sienkiewicza podczas obu wypraw dziennik pozwolił mu przygotować niniejszą książkę. W relacji jego poza stroną faktograficzną obu wypraw na czoło wysuwają się momenty psychologiczne, bardzo interesujące w tym wypadku, gdyż członkowie załogi "Ra" byli różnej narodowości, pochodzili z różnych środowisk i mieli różne zainteresowania. Mimo wewnętrznych napięć potrafili utrzymać dobrą atmosferę i przyjaźń, ponieważ jednoczył ich wspólny cel. Sienkiewicz uwypukla to, że współpraca jednoczy, czyniąc sprawą drugorzędną różnice narodowościowe, charakterologiczne i inne. Przedstawił wnioski specjalnie cenne przy organizowaniu ekspedycji, w których zespół ludzi pozostaje na długo izolowany od normalnych warunków.
Książkę wzbogacają kolorowe fotografie.
