O pionierskich wyprawach eksploracyjnych próbujących poznać otoczenie i zdobyć Mount Everest.
W 1933 roku, na stokach tego ostatniego, Smythe dotarł samotnie do wysokości 8570 m, wyrównując tym samym osiągnięcie Edwarda F. Nortona sprzed 9 lat, będące światowym rekordem wysokości przed II wojną światową. Do podobnej wysokości dwa dni wcześniej dotarła dwójka: Percy Wyn Harris i Richard Wager. Znaleźli oni wówczas 20 metrów pod granią północno-wschodnią, na wysokości 8450 m, czekan należący do Irvine'a.
Wiosną 1936 roku Frank Smythe ponownie wziął udział w wyprawie na Everest jako zastępca kierownika. Podobnie jak przed trzema laty, wyprawą dowodził Hugh Ruttledge. Bardzo ciężka i liczna wyprawa - ekipę 12 "sahibów" uzupełniało aż 60 Szerpów (!), w tym sławny później Tenzing Norgay - trafiła na bardzo złe warunki atmosferyczne - był to sezon, kiedy właściwie nie było przerwy między zimą a nadejściem monsunu.
Bazę założono 24 kwietnia, obóz IV na Przełęczy Północnej (7066 m) w dniu 13 maja. Niewiele więcej udało się zdziałać. Stale padający śnieg sprawiał, że stoki Przełęczy Północnej stały się niebezpieczne do tego stopnia, że alpiniści podejmowali próby dotarcia na przełęcz od strony zachodniej.