Są na świecie ludzie, rzeczy i piękne zakątki, które specjalnym pociągają nas urokiem - i chociaż uprzytomniamy sobie ich zalety, walory, piękności - jeszcze zostaje to coś, co nas wabi, pociąga, zachwyca, ten tylko im właściwy czar, który na wszystkich działa, wszystkich podbija i nęci. Jednym z takich czarujących tworów bożych jest na południowych kresach Szwajcarii słynny szczyt, symbol alpinizmu - Matterhorn, wznoszący się na 4,505 m. Wypiętrzając się na ograniczy Włoch, odcina się od potężnej granitowe grupy Monte rosa, na wyraz oryginalnym, jedynym w sowim rodzaju kształtem. Zwą go skalnym obeliskiem, azworogranną piramidą, rozdrożem wiatrów i działem chmur. Rozsiadły szeroko skalnym posadem, oblany białem morzem lodowców i wiecznych śniegów - wznosi się ponad nie z dumą iście królewską nagi, ostry, stalowy szczyt. Cztery ostre jak noże, na zawrotne wyżyny pnące się granie schodzą się na spiczastym wierzchołku, który - jak się wydaje z dolin - może użyczyć miejsca jedynie orłom skalnym. Zawrotny szczyt!
Opis pochodzi z pierwszej strony książki.
