Orginał został wydany wZakopanym w 1914. Nakładem Sekcyi Narciarskiej Tow. Tatrzańskiego
Stanisław Barabasz (ur. 7 maja 1857 w Bochni, zm. 23 października 1949 w Zakopanem) - architekt, nestor polskiego narciarstwa.
W grudniu 1888 zaczął używać nart w Cieklinie koło Jasła podczas polowań. Jazdę na nartach ćwiczył na krakowskich Błoniach. Narty wzorował na norweskich "ski".
W 1894 pojawił się w Zakopanem z nartami, co dało początek zakopiańskiemu narciarstwu.
Do historii przeszła też jego wyprawa narciarska z 1894 wraz z Janem Fischerem do Czarnego Stawu Gąsienicowego.
Do Zakopanego przeprowadził się w 1901. W latach 1901-1922 był kierownikiem Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie wprowadzał podhalańskie motywy zdobnicze w meblarstwie. Dnia 28 lutego 1907 wraz z Mieczysławem Karłowiczem i Mariuszem Zaruskim założył drugi w Polsce klub narciarski - Zakopiański Oddział Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego, którego był pierwszym prezesem do 1910.
Stanisław Barabasz przyczynił się również do powstania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w 1909.